مدام ذکر ملک این کلام شیرین باد

کبوتری که نیاید به زیر پنجهٔ شاه

سمند چرخ که بی تازیانه می رقصد

کفش همیشه به شمشیر جوهرافشان است

نشیب حضرت او سجده گاه خورشید است

بساط بارگهش چهرهٔ امیران است

غبار رزمگهش بر سر سماوات است

زمانه در صف میدان او به توصیف است

جمال او همه روز آفتاب اجلال است

رخ محب وی از جام باده گلگون است

همه دعای فروغی به دولت شاه است