یک شب آخر دامن آه سحر خواهم گرفت

چشم گریان را به توفان بلا خواهم سپرد

نعره ها خواهم زد و در بحر و بر خواهم فتاد

انتقامم را ز زلفش مو به مو خواهم کشید

یا به زندان فراقش بی نشان خواهم شدن

یا بهار عمر من رو بر خزان خواهد نهاد

یا به پایش نقد جان بی گفتگو خواهم فشاند

یا به حاجت در برش دست طلب خواهم گشاد

یا لبانش را ز لب هم چون شکر خواهم مکید

گر نخواهد داد من امروز داد آن شاه حسن

بر سرم قاتل اگر بار دگر خواهد گذشت

باز اگر بر منظرش روزی نظر خواهم فکند

با سر و پای مرا در خاک و خون خواهد کشید

گر فروغی ماه من برقع ز رو خواهد فکند