مهرهٔ مهر تو در حقهٔ دل منزل داشت

ور نه صد مساله با مردم صاحب دل داشت

کاو هم از قد تو خون در دل و پا در گل داشت

که به یک غمزهٔ دو صد غرقه به خون بسمل داشت

نیک بخت آن که تن پاک و دل قابل داشت

پی احضار دل سوختگان فلفل داشت

که نگاهی گه کشتن به رخ قاتل داشت

وه که ساقی خبر از ماضی و مستقبل داشت

شادکام آن که غم روی ترا حاصل داشت