هیچ دل نیست که این سلسله اش در پا نیست

بر سری نیست که از تیغ تو منت ها نیست

که نگاه تو نگهدار دل شیدا نیست

زان که در خاک بشر این همه استغنا نیست

ذره شایستهٔ خورشید جهان آرا نیست

گر به جان بندهٔ آن سرو سهی بالا نیست

گفت سر مستم و زین کرده مرا حاشا نیست

صنمی را که دلم خواسته بود آنجا نیست

عشق بی قاعده را قاعده ای پیدا نیست

که مرا حسرت امروز و غم فردا نیست

که فروغی نفسی فارغ ازین غوغا نیست