دل گمراه من چه خواهد کرد

با نیازی که رنگ می گیرد

دل گمراه من چه خواهد کرد ؟

بوی عشق کبوتر وحشی

لب من از ترانه می سوزد

پوستم می شکافد از هیجان

هر زمان موج می زنم در خویش

بوتهٔ گر گرفتهٔ خورشید

من ز شرم شکوفه لبریزم

گر نبوسد در این بهار مرا

دشت بی تاب شبنم آلوده

سبزه ها ، لحظه ای خموش ، خموش

آسمان می دود ز خویش برون

آه ، گویی که این همه (آبی)

در بهار او ز یاد خواهد برد

می نهد روی گیسوانم باز

ای بهار، ای بهار افسونگر

در جنون تو رفته ام از خویش

می خزم همچو مار تبداری

آه با این خروش و این طغیان