عطر مرموز گیاهی بودم

به سرا پای تو لب می سودم

به نوای دل دیوانهٔ تو

می گذشتم ز در خانهٔ تو

سحر از پنجره می تابیدم

رنگ چشمان تو را می دیدم

خندهٔ جام شرابی بودم

سستی و مستی خوابی بودم

دلم از نقش تو و خندهٔ تو

گرمی دست نوازندهٔ تو

نیمه شب ماه تماشا می کرد

شور من ... ولوله برپا می کرد

می خزیدم به دلت پر تشویش

خیره بر جلوهٔ زیبایی خویش

پیکرم شمع گنه می افروخت

زین گنه کاری شیرین می سوخت

گل اندوه مرا می چیدی

شعلهٔ راز مرا می دیدی