تو را می خواهم و دانم که هرگز

تویی آن آسمان صاف و روشن

ز پشت میله های سرد تیره

در این فکرم که دستی پیش آید

در این فکرم که در یک لحظه غفلت

به چشم مرد زندانبان بخندم

در این فکرم من و دانم که هرگز

اگر هم مرد زندانبان بخواهد

ز پشت میله ها هر صبح روشن

چو من سر می کنم آواز شادی

اگر ای آسمان ، خواهم که یک روز

به چشم کودک گریان چه گویم

من آن شمعم که با سوز دل خویش

اگر خواهم که خاموشی گزینم