دیده بربند ، که شب آمده است

خون به کف ، خنده به لب آمده است

گوش کن بانگ قدمهایش را

تا که بگذاشت بر آن پایش را

پرده ها را بکشم سرتاسر

می کشد دم به دم از پنجره سر

مرد چوپان به دل دشت خموش

پشت در داده به آوای تو گوش

مادر خستهٔ خود را آزرد

بی خبر آمد و طفلک را برد

تا که او نعره زنان می آید

گوش کن ، پنجه به در می ساید

دور شو از رخ تو بیزارم

تا که من در بر ِاو بیدارم

دیو شب بانگ بر آورد که آه

دامنت رنگ گناهست ، گناه

مادر و دامن ننگ آلوده !

طفلک پاک کجا آسوده ؟

می گدازد دل چون آهن من

وای ، بردار سر از دامن من