رفتم ، مرا ببخش و مگو او وفا نداشت

این عشق آتشین پر از درد بی امید

رفتم که داغ بوسهٔ پر حسرت تو را

رفتم که نا تمام بمانم در این سرود

رفتم ، مگو ، مگو که چرا رفت ، ننگ بود

از پردهٔ خموشی و ظلمت چو نور صبح

رفتم که گم شوم چو یکی قطره اشک گرم

رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان

من از دو چشم روشن و گریان گریختم

از بستر وصال به آغوش سرد هجر

ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز

می خواستم که شعله شوم سرکشی کنم

روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش

نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها