در انتظار خوابم و صد افسوس

اندوهگین و غمزده می گویم

چون سایه گشته خواب و نمی افتد

می خواند آن نهفتهٔ نامعلوم

مغروق این جوانی معصومم

مغروق این سلام نوازشبار

می خواهمش در این شب تنهایی

با درد ، درد ساکت زیبایی

می خواهمش که بفشردم بر خویش

بر هستیم بپیچد ، پیچد سخت

در لابلای گردن و موهایم

نوشد ، بنوشد که بپیوندم

وحشی و داغ و پر عطش و لرزان

در گیردم ، به همهمه در گیرد

در آسمان روشن چشمانش

در بوسه های پر شررش جویم

می خواهمش دریغا ، می خواهم

می خوانمش به گریه ، به بی تابی

لب تشنه می دود نگهم هر دم

او ، آن پرنده ، شاید می گرید