برگ نوا را ساز کن ساز ره مستان نواست

لذات دنیا ننگ ما ما را ببزم دوست جاست

مارانه این زیبدنه آن فوق دوعالم جای ماست

در زیر سرگوسنگ باش ما را چو برافلاک پاست

کی میشناسد جنس ما الا کسی کو آشناست

آنرا که باشد معرفت داند که این درّ پر بهاست

ما را زمعشوق ازل در جان و دل پیغامهاست

آن یار با ما آشتی زین عشق ما را فخرهاست

هم درد من از عشق خواست هم عشق دردم را دواست