جدا شد از بر من آن انسی روحانی

برفت یار و از او ماند حسرتی در دل

برفت روشنی چشم و شد جهان تیره

بود که بار دگر خدمتش شود روزی

شود که باز به بینم لقای میمونش

بود بنامهٔ مشگین اوفتد نظرم

بدیدن خط او دیده ام شود روشن

بیا وصال که تا زندگی ز سر گیرم

ز فیض تا نفسی هست مژده وصلی