یا رب این مخمور را در بزم مستان بار ده

یکدو غمزه زان دو چشمم ساقیا هر بامداد

دور عقل آمد بسر گفتار واعظ شد کساد

وقت مستی و طرب آمد خرد را عذرخواه

کفر صادق خوشتر از ایمان کاذب آیدم

مسجد و محراب و منبر پر شد از زرق و ریا

آتشی از عشق افروز اهل غفلت را بسوز

زاهدان خشک را بگذار با جهل و غرور

زاهدان را نیست در خور عشقبازی کار ماست

میکشد ساقی خمارم باده را تعجیل کن