بار الها راستان را در حریمت بار ده

روح پاکی را که شد آلودهٔ لوث گنه

واصلان را محو کن اندر جمال خویشتن

یکنظر کن در جهان آب و گل از روی لطف

اهل گل را روز روز از زور وزر معمور دار

در دل بی سیرتان آتش بر افروز از جحیم

آن یکی را در وصالت عارض چون ارغوان

دوستان را ده لوای عز و تاج افتخار

هرکسی را هرچه می خواهد دلش آماده کن

فیض را چون ره نمودی سوی خود از روی لطف