عشق رسید و دل بزد نوبت پادشاه نو

لشکر عشق خیمه زد در بر و بوم ملک دل

عشق بدل مقیم شد دولت دل عظیم شد

قاضی شرع تاج یافت مذهب حق رواج یافت

رسم و رهی که عقل داشت کرد از آن کناره دل

سوخته بود راه من دلق من و کلاه من

زاهد رو بکعبه را قبله صد و مرا یکیست

رو بنما که بر سپهر کهنه شدند ماه و مهر

فیض بسینه تا بکی آه قدیم میکنی