پیک صبا ز کوی او آمد و داد بوی او

از دم روح پرورش یافت حیات جان من

شد دم عنبرین او عطر مشام جان و دل

نامهٔ از حبیب داشت نسخهٔ از طبیب داشت

گشت معطر از دمش مغز دماغ سر بسر

دل ز سواد خط او سرمه کشید بی غبار

معنی نامه عکس رو لیک عیان بزیر خط

داده نشان الفتی هر الفیش یک بیک

شهد گرفته در دهان نقطه بنقطه تا بتا

گشته درون سینه ام نخل امید جا بجا

داده ز موی او نشان صورهٔ آن بحسن خط

گشته بخویش رهنما داده نشان ما بما

دل ز صبا شگفته شد بیشتر از پیام او

؟وی خوشی چو میوزد زخم زیاده میشود

راه خداست مستقیم نور هداست مستبین