ای بت خوش لقا بیا چشم نزار من به بین

خون چکدم ز دیدها بر رخ زرد جا بجا

شد همگی ز غصه خون از ره دیده شد برون

عشق ز دیده برد خواب از دل و جان گرفت تاب

داغ غم تو می برم بر سر تربتم بیا

فیض چو شکوه میکند با دل او چه کردهٔ

هیچ وفا نمی کند غیر جفا نمی کند