بیا بیا که نمانده است آب در گل من

بیا بیا بگشا عقده های مشگل من

بیا بیا بسرم ای تو عقل کامل من

کنون حضیض فراقست چاه بابل من

بشهد وصل مبدل کن این هلاهل من

ز روی لطف بنه پای رحم بر گل من

که تا شود زر مقبول قلب قابل من

که هم مرا توئی اقبال و هم تو مقبل من

فدای یکسر موی تو باد حاصل من

جراحت تو بود عین راحت دل من

حیاهٔ تازه بمن میرسد ز قاتل من

تو آمدی همه حق شد نماند باطل من

مگر بکار در آید روان کاهل من

شرارهٔ بزن از نار شوق بر دل من