بدرد عشق بیدرمان دوای درد من میکن

بخورشید جمالت ذره ذره دین من میسوز

بدان محراب ابرو در نمازم قبله میگردان

دل ازمن بردی و جان نیز خواهی هرچه میخواهی

چو قربانت شوم دردم حیاهٔ تازه ام بخشی

سری دارم مهیای نثار خاک پای تو

بهجران امر میفرمائی و دل وصل میخواهد

دلم چون شد اسیر درد بی درمان بیدردی

زبان در کش بکام ای فیض زین گفتار بیهوده

دل و جان و سینه سازم هدف خدنگ او من