کشم آهی ز دل و ز ابر آزادی فزون گریم

ز کیشش رو بگردانم بفتوای جنون گریم

بجان آتش در اندازم باحوال درون گریم

فلک خواهم که بشکافد درو با موسعون گریم

بلای خود خودم هم خود بخود بر نفس دون گریم

بپای خویش ماندم بس ز دست خویش خون گریم

تریهم ینظرون خوانم ز هم لا یبصرون گریم

گه از لاینطقون نالم گهی از ینطقون گریم

دوصد چشم دگر خواهم که بر زخم درون گریم

نظر بر حال خود چون افکنم باید که خون گریم

زبان لوح هم گوید که از ما یسطرون گریم