چشم بر هر چه گشادیم رخ خوب تو دیدیم

مردمان چشم گشودند و ندیدند به جز غیر

لوح دلرا که بر آن نقش و نگار دگران بود

حسن خوبان فریبنده ز دریای تو موج است

گر سراب دو جهان رهزن دین و دل ما شد

عارفان وصف تو از دفتر و اسناد شنیدید

تشنه یکچند دویدیم درین وادی خونخوار

قطرهٔ مستی ما را ز می عشق تو بس بود

بایع و بیع و ثمن مشتری و جنس تو بودی

چند بر خرقهٔ پرهیز زدن پنبهٔ توبه

بارها جامهٔ تقوی بگنه چاک ز دستیم

پای سعیت همه شد آبله در راه طلب فیض