در سفر هم خویش را در شور و شر افکنده ایم

تا بلذات جهان بیجا نظر افکنده ایم

خویشتن را چون گدایان دربدر افکنده ایم

بی محابا خویشتن را در خطر افکنده ایم

از ضلالت خویش را ما در سقر افکنده ایم

ما درین ره خویشتن را بی خبر افکنده ایم

ما چو کوران آن نظرها از نظر افکنده ایم

ما به پیش تیر بارانش سپر افکنده ایم

پیش چوگان قضا چون گوی سر افکنده ایم

چشم شد در گوش تا ما این خبر افکنده ایم

روی او دیده است جان هر جا نظر افکنده ایم

بهر کاری فیض خود را در سفر افکنده ایم