گر وصل خواهد دلبرم من بیخ هجران بشکنم

من خدمت جانان کنم آنرا که گوید آن کنم

بر نفس دون غالب شدم چون من بتائید خدا

ز آب حیاه حق چون یافتم من زندگی

تن مینماید جاودان سر در نیارم هم بجان

در لفظها معنی کنم گم گشتها پیدا کنم

زهاد را عارف کنم عباد را واقف کنم

رندان جانست این جهان بروی هوا قفل دهان

با تیغ مهر مرتضی گردن زنم بوبکر را

از آب من گردان بود من نان گردون کی خورم

مهر ار نگردد گرد من داغ کسوفش بر نهم

بهرام اگر تیرم زند با زهره اش زهره درم

خاک ار شود بر من گران چون گرد بر بادش دهم

ای فیض تا کی شور و شر بر خویشتن زن این بتر