نزدیک چون رسی دل و جانرا فدا کنم

تا آنزمان که پرده بر افتد چها کنم

گر یک ورق ز دفتر عشق تو وا کنم

حرفی ز سوز سینه خود گر ادا کنم

حاشا ز دست دامن مستی رها کنم

دیوانه ام مگر که چنین کارها کنم

من آن نیم که درد بدرمان دوا کنم

شاید بروی خویش در فیض وا کنم

باشد که در دلش ز ره عجز جا کنم

جا دارد ار هزار سحرگه دعا کنم

تا نایدم بکف بدل و جان شنا کنم

در یوزهٔ علوم ز دفتر چرا کنم