تا من نشوم بیخود هشیار نمی باشم

گر غیر شوم یکدم با ناز نه پیوندم

من هم من و هم اویم هم قلزم و هم جویم

آنرا که شود چاره ناچار فنا گردد

آنرا که رخش بیند هوشی بنمی ماند

در دار چو باشد او غیری نبود دیار

از یار وفادارم یکدم نشوم غافل

گر صحبت او خواهی از صحبت خود بگذر

هر گاه که با غیرم در خوابم و بی خیرم

او نیست چو در کارم بیکارم و بیکارم

بیماری اگر بینی بیماری عشقست آن

صد شکر بدرویشی هرگز نزدم نیشی

ایانم و هموارم آسان کن دشوارم

پائی چو رسد بر سر دستی فکنم اسپر

ای فیض بس از دعوی از دعوی بیمعنی