هشدار که دیوان حسابست در اینجا

تا آتش خشمش چکند بامن و با تو

آن یار که با درد کشانش نظری هست

بر شعلهٔ دل زن شرری زآتش قهرش

دشنامی از آن لب کندم تازه و خوشبو

هر چیز چنان کو بود آنجا بنماید

رو دیده بدست آر که در دیدهٔ خونین

این بزم نه بزمیست که باشدمی و مطرب

آنجا مگرم جام شرابی بکف آید

با دوست در آید مگر آنجا زدر لطف

آید زسرافیل چو یک نفخه بکوشش

هر توشه سزاوار ره خلد نباشد

فردا مگر آنجا کندش لطف تو معمور