گه جلوه لاهوت دهد جام شرابم

گه نقل و کباب از کف جانانه ستانم

جز محنت دوریش عقابی نشناسم

بی دوست یکی تشنه لب گرسنه چشمم

شد عمر گرامی همه در مدرسها صرف

کو عشق که معمور کند خانه دل را

تا چند درین باد به سرگشته توان بود

فیض و سر تسلیم و رضا بر قدم دوست