73
غزل شمارهٔ ۵۷۸
از کش مکش خرد بتنگ آمده ام
وز نام پسندیده بننگ آمده ام
از بس که ز خویش ناخوشیها دیدم
با خویش چو بیگانه بجنگ آمده ام
تا دیو فکنده دام افتاده بدام
تا نفس گشاده کف بچنگ آمده ام
یکذره نماند نور اسلام بدل
گوئی که بتازه از فرنگ آمده ام
شد روی دلم سیاه از زنگ گناه
از کشور روم سوی زنگ آمده ام
شهوت چو نماند در غضب افزودم
از خوک چرانی به پلنگ آمده ام
گر رنگ امید نیست بر چهرهٔفیض
از سیلی بیم سرخ رنگ آمده ام