کی بود دل زین چنین گردد خنک

وارهم ز اغیاد و گردم مست یار

جان بمهر او دهم تا دل مرا

بر فراز آسمان ها پا نهم

نزد من آری و مرا بستان زمن

تیزتر کن آتش عشق مرا

بیخودم کن تا بیاساید دلم

جان ز من بستان ز خویشم وارهان

زان کفم ده بادهٔ کافوری

جرعه زان بر فلک ریزد ملک

جرعهٔ هم بخش کن بر دیگران

بس کنم زین نالهای بیهده