آن روی در نظر چو نداری ببار اشک

از بهر کار آمدهٔ یا به ساز کار

از پای تا بسر همه تقصیر خدمتی

ریزند اشک های ندامت مقصران

روز شمار تا نشوی از خجالت آب

آمد خزان عمر و بهارش ز دست رفت

چون وقت کار رفت فغان نیز می رود

خلق از حجاب گریه شود مر ترا برون

بی شمع روی دوست چو شب میکنی بروز

تا هست آب در جگر و چشم تر بسر

تخمی چو کشت دهقان آبیش می دهد

سوی جحیم تا نروی از ره نعیم