بهوای تو می شویم هلاک

بر سر آتش تو می سوزیم

می دهیم از پی رضای تو جان

گر پسندی که ما هلاک شویم

هر چه هستیم سخرهٔ قدریم

ای ردای تو کبریا تو کبیر

در سرای وجود غیر تو نیست

ما همه فانئیم و تو باقی

لمن الملک واحد القهار

دل ما گرچه تنک و تاریکست

همه جانها بدرگهت سپریم

فیض چون نیستی سزای نجات