ای وصل تو جانفزای عاشق

ذکر خوش تو حلاوت او

ای روی تو والضحی و مویت

مویت کفرست و روی ایمان

دردش از تو دواش از تو

تو با وی و او ترا طلبکار

در روی تو بیند آنچه خواهد

از تو آید بتو گراید

جان میکندت فدا چه باشد

در حنجرهٔ ملک نباشد

در حوصلهٔ فلک نگنجد

ای باعث هوی هوی صوفی

پیوسته تو از برای خویشی

هرگز نشدی بمدّعایش

او را یک کس بجای تو نیست

هم قوت دل و روان اوئی

فیض است دعای تو چه باشد