تو و آرام و پخته کاریها

پرسشم گر بخاطرت گذرد

غیر را روزهای عیش و طرب

بی نکوئی چه بر سرش آمد

پای تا سر بمهر تو بستم

شکوه بگذرام و بنالم زار

از در عجز و مسکنت آرم

شاید از رحم در دلش آرد

شکوه از بخت و مهر او دردل

دعوی دوستی و عرض گله

گفتی ای دلفکار از کهٔ

فیض را نیست غیرتو یاری