دل برد از من ترک قباپوش

از حد چو بگذشت ایام هجرش

گفتم وصالت گفتا رخ دوست

گفتم نگاهی گفتا که زود است

گفتم که لطفی گفتا که خامی

گفتم که زلفت زد راه دینم

گفتم که خون شد دل در غمت گفت

گفتم که هجرت بنیاد ما کند

رفتم که دیگر حرفی بگویم