گوشهٔ چشمی بسوی دردمندان کن بناز

آنکه از خود رفت از دیدار تو بازار رخت

ناز کن هرچند بتوانی که عاشق میکشد

چون بخاطر بگذرانی اینکه راهی سر دهی

مست بیرون آی و از مستان عشقت جان طلب

چشم مستت را بگو تا بنگرد از هر طرف

چون گذر آری بر اهل دل توقف کن دمی

بر درت خوار ایستاده از تو خواهم یکنظر

آنکه رویت دیده یکباره دگر بنماش روی

چند باشم در امید و بیم وصل و هجر تو

در فراق خود مسوزانم بده کامم ز وصل

روی آتشناک بنما تا بسوزد بیخ غم