بکوش ساقی از آن باده ساغری دست آر

چو روح از آن بکشد دین و دل و بباد دهد

بدل سرور بیارد ز سر غرور برد

بیک پیاله شود صد هزار عاقل مست

ز کج رویش از آن می سپهر گردد راست

از آن مییء که شود زنده گر بمرده چکد

از آنشراب که بالفرض زاهد ار نوشد

از آنشراب که گر منکری از آن بچشد

از آنشراب که گرمست این شراب خورد

خیال آن می شیرین بکله شود افکند