یاران ز چشم دل برخ یار بنگرید

تا کی ز چشم عقل نظر در اثر کنید

خود را چو ما بعشق سپارید در رهش

از پای تا بسر همگی دیدها شوید

زین آب و خاک تیره بپوشید چشم سر

دکان جان و دل بگشائید در عمش

از سو ز جان متاع فراوان کنید غرض

تاریک و تیره درهم و آشفته و دراز

چشمی بسوی کلبهٔ احزان ما کنید

گفتار نیک فیض شنیدند برملا