ره اغیار را بر خویش بستم تا چه پیش آید

بسوی رحمت حق هر دو دستم تا چه پیش آید

هنوز از نشأهٔ آن باده مستم تا چه پیش آید

به نیروی یقین این بت شکستم تا چه پیش آید

کمر در خدمت الله بستم تا چه پیش آید

امید از ما سوای حق گسستم تا چه پیش آید

ز دست نفس و شیطان هر دو جستم تا چه پیش آید

ز حرص آز و رنج خلق رستم تا چه پیش آید

ازینمعنی بصورت پس نشستم تا چه پیش آید

دهان خویش را چون فیض بستم تا چه پیش آید