در سر چو خیال تو درآید

هرگاه به یاد خاطر آئی

نام تو چو بر زبان رانم

جان را بخشد حیات تازه

چشم از خط نامه نور گیرد

تا دیده بخون دل نشوئی

چشم نگریسته در اغیار

تا دل نکنی ز غیر خالی

حق در دل آن کند تجلی

چشمی که گذر کند ز صورت

چشم سر و سر گشوده دارم

چون فیض دل شکسته دارد