علی الصباح نوید هو الغفور رسید

شراب مست درآمد که اینک آوردم

نذیر خوف برون رفت از دل مخمور

بعضو عضو زسر تا به پا بشارت داد

نوای ابشر مطرب نواخت کاینک عود

کسی که منع من از باده کرد جامم داد

بچشم خویش کنون دید و منع نتوانست

دلی که بودش از راه اتقواالله بیم

زبیم روز جزا گر تهی شدش قالب

خرد که بود به زندان دیو و دد در بند

روان که بود درین کهنه دیر افتاده

تنی که بود ززقوم دیو دردی کش

سری که بود لگدکوب چرخ مردم خوار

کجا فراق و کجا آنکه از دم رحمان

ازینمقوله مزن دم دگر زبان در کش