جور ز حد ببر مگو جور زیاد میشود

جور و جفا ز تو رواست هرچه تو میکنی بجاست

جور و وفا بهم خوش و مهر و جفا بهم نکوست

لطف نهان بجلوه آر تا برود دلم ز کار

نیست مرا به جز تو کس مونس من توئی و بس

برک و نوای من توئی باد صبای من توئی

چون تو بیاد آئیم خود بروم زیاد خود