در سر بوالهوس نگر چون شر و شور میرود

در سر چون درا درا نالهٔ عاشقان شنو

عشق بهر که داد جان رست ز خاک و خاکدان

هر که ز عشق یافت جان یافت حیات جاودان

نی غلطم کجا چو کور از پی نور حق شتافت

هیچ نیافت آنکه او لذت عاشقی نیافت

این دل پختگان عشق جانب حق همی رود

آتش عشق مرد را پخته و سرخ رو کند

هست بهر خم فلک باده و نشأه دگر

فیض چو دل بعشق داد بر سر غصه پا نهاد