بررهگذر نفحهٔ یار است دل ما

از غیب رسد قافلهٔ تازه بتازه

روشنتر از آئینه و آب و مه و مهر است

خالی نبود یکنفس از حور سرشتی

هر دم رود از جا بهوای سر زلفی

یک لحظه فرارش نبود لیک همیشه

هم صومعه هم میکده هم مسجد و هم دیر

غافل منگر منبع فیض است دل فیض