این دل سرگشته خود را جستجو کی میکند

گر نباشد لطف حق یا بنده ره بین کی شود

کیست با طاعت بدل سازد گنه را غیر او

اغنیا محتاج او، شاهان گدایان درش

صرصر قهرش غباری بر دلم افکنده است

دوست در دل میکند منزل، گر از خاشاک غیر

هر که او را رُفتن خاک درش روزی شود

هر که بوئی از نسیم عشق بر جانش وزید

فیض تا عاشق شد از لذت عقبا هم گذشت

در دل دنیا طلب کی عشق سازد آشیان