افلاک را جلالت تو پست میکند

هر جا دلی که عشق تو در وی کند نزول

مر پست را عبادت تو میکند بلند

جان را ز آسمان بزمین لطفت آورد

علم رسا احاطه ذرات کاینات

سازد ز نطفه قدرت تو صورت عجب

تا دیده اش گشاید در ظلمت افکند

بر اهل خیر چون بگشاید دری بهشت

آزاری ارچه میرسد از گردش سپهر

جای حوادث است جهان بلند و پست

بیماریی چو دست دهد یا عدو دعا

هر دم که فیض میل جهان دگر کند