دل مرا ز اندیشه اسباب دنیا سرد شد

چون شدم آگه ز اسرار علوم آخرت

هر گهم دل گرم گردید از تماشای جهان

دیدن گلزار و صحرا طبع را چون بر فروخت

نیست دنیا جای آرام آنکه را هوشی بود

بر دل ارباب عقبا لذت دنیاست سرد

هر که دید ارباب دنیا را کلاب دوزخند

آتش مهر زر و زیور چو در دلها گرفت

گر تو کندی دل ز دنیا ورنه او خود میکند

هرکسی را وقت مردن دل شود سرد از هوا