بنما رخ و جان بستان یعنی بنمی ارزد

عشق تو خریدم من بر جانش گزیدم من

چون روی تو دیدم من از خویش بریدم من

دل شد چو غمت را جا سر رفت درین سودا

دریای غم عشقت گر غرق سرشگم کرد

گر خانه کنم ویران گنجم دهد آن سلطان

یکبوسه از آن بستان و ندر عوضش جان ده

خون گرچه بسی خوردم عشق تو بسر بردم