شور عشقی گر که دلرا بر سر کار آورد

آتشی در من زند از من بسوزد ما و من

نور روی دوست عالمگیر شد موسی کجاست

هر که دیدار جمال دوسترا انکار کرد

میکند در پرده مستی ترسم ار شوری کنم

میکنم در پرده مستی تاخس خشکی مباد

عشق اگر در زاهدان یابد رهی از داغها

عشق باید تا درین افسردگان آتش زند

در زمین دل نهال غم نشانیدم دگر

هر کرا خواهد چشاند از غم خود جرعهٔ

گر به بیند منکر عشاق خورشید رخش

فیض دم در کش زمانی بر خموشی صبر کن