پای دل را کافری در زلف خود زنجیر کرد

غم که باشد تا تواند عاشقانرا پیر کرد

هم جوان هم پیر را از جان شیرین سیر کرد

یا رب این بیداد خوبان را که بر ما چیر کرد

بهر قصد جان من مژگان خود را تیر کرد

در شمار چیستم تا بایدم تسخیر کرد

پادشه عشق است معشوقی کجا تقصیر کرد

کار چون از دست شد کی میتوان تدبیر کرد

رو نماید آخرآن کاول قضا تقدیر کرد