کشد هر جنس جنس خود سخن گرد سخن گردد

چو گردم تشنهٔ معنی دلم ز آن لب سخن گوید

می و مستی اگر خواهم ز چشمانش دهد ساغر

که از ضد دل بضد آید که ضد گردد بضد پیدا

اگر در انجمن باشم کشد دل جانب خلوت

روم سوی چمن گر من ز آهم میشود صحرا

چنانم از پریشانی که گر خواهم بلب آرم

دلم گم کرده چیزی را نمیداند چه چیز است آن

دلی کو در جهان گل نباشد وصل را قابل

حجابش ما و من باشد چو بشناسد من و ما را

بود حب وطن ز ایمان وطن جان را بود جانان

ز یاران فیض میخواهد جوابی چون غزل گوید